Удача Пуціна ѓ Мікалая Другага-10 - Рыбаченко Олег Павлович. Страница 3

  І пацалунак у яе вусны,

  Саладзейшы за мёд аказаѓся!

  Яна адказала яму -

  Целы ѓ экстазе бурным зліліся...

  Не, не кляніце сатану -

  У граху хлопцы з'явіліся!

  Бог выгнаѓ іх з раю, але...

  Планета стала ім жыллём.

  Хоць сонца ѓ людзей адно,

  Затое патомства сталі тысячы !

  Ды было вельмі цяжка -

  Патопы, засухі і зімы.

  Але розум магутнае вясло,

  Стаѓ чалавек тварэннем моцным!

  Як анёл можа ён лётаць,

  Як дэман гор рэльеф разбурыць!

  Стварыць дарогу, там, дзе грэбка -

  Дасягнуць любую кропку сушы.

  А трэба космасу прастора

  Мы таксама пакарыць здолеем.

  Дык вось наш грэх не прысуд,

  Не, не нясі поп ахінею!

  Не будзь граху - прагрэсу няма,

  Рух думкі спараджаюць!

  На пропаведзь адзін адказ:

  Не трэба нам чужога раю!

  Хлопчык-тэрмінатар праспяваѓ, і пачаѓ працаваць весялей. Ужо зусім крыху засталося. І іншыя дзеці працуюць. Усё ж такі дзіѓны народ рускія. Напрыклад, самыя звычайныя хлопчыка, а не несмяротныя, здольныя ѓ студзеньскі мароз Чукоткі, працаваць басанож і з аголеным тулавам, што дзіѓна.

  А босыя, дзіцячыя ножкі пакідаюць хупавыя, прыгожыя сляды на снезе. Тут і дзяѓчынкі працуюць у адных туніках, і таксама без абутку.

  І што дзіѓна хаця б адна чхнула!

  Алег Рыбачэнка ѓсміхаецца і напявае з энтузіязмам, скалячы дзіцячыя, але трывалыя і вострыя як у ваѓчаняці зубкі:

  Мой пастамент - вялікі нерукатворны;

  Хоць крывёю сцеле стаптаная сцежка!

  Народ Расіі магутны, непакорны;

  Вось сіла рускіх Рэйх на клок рвала!

  Айчыне дакладна віцязі служылі,

  Перамог адкрылі бясконцы рахунак!

  Усё дзеля матухны святой Расіі,

  Што вал з апраметнай разнясе!

  Чым можа воін рускі спалохацца?

  У што яго збянтэжанасць кіне дрыготку!?

  Нас не бянтэжыць полымя колеру глянцу,

  Адказ адзін - ты Русь маю не чапай !

  А з кім яшчэ ваявалі мы пераможна,

  Хто быѓ зрынуты ратнаю рукою?

  Напалеон біт у бездані беспрасветнай:

  Мамай у геене разам з Сатанай!

  Мы перамагалі раці Паспалітай ;

  Адваявалі хутка Порт-Артур!

  З імперыяй Асманаѓ біліся дзікай;

  І нават Фрыдрых бой Расіі садзьмуѓ!

  Ніхто нас перамагчы, ты ведай, не можа;

  Няма шанцаѓ на рэванш у пякельных орд!

  І ні адна не ѓ сілах, рыкнуць рожа...

  Але вось прыйшоѓ падонак Гарбачоѓ!

  Усё, што па драбках продкі збіралі;

  Ён без барацьбы паршывы сабака раздаѓ!

  Вось пацьмянелі камунізму далі,

  Амерыканец заняѓ пастамент!

  Але новы ѓрад Расіі,

  Здолела свет, парадак абараніць!

  Магутнасць Айчыны адрадзілі;

  Каб у космас шлях, экспансіі адкрыць!