Gulliver Kaj Amiko-Vikottino - Рыбаченко Олег Павлович. Страница 12
Sankta, Beata Virgulino Maria
Ŝi naskis la Savinton, donis al ni lumon.
Sed viaj infanoj estas nudpiedaj vintre -
Kaj en malpuraj keloj ni renkontas malsatan tagiĝon!
Post ĉio, kiel okazis, ke la mondo estas turmentata de malbono,
Ke estas pli da malriĉuloj ol sur la herbaj kampoj de akridoj.
Ke eĉ plantoj frostas pro la malvarmo en majo,
Kio estas la plej ofta respondo - se vi estas malriĉa, do dancu!
Estas domaĝe doni kupran pencon al riĉuloj,
Kvankam ilia mamono ŝveliĝis ĝis la limoj de dececo ...
Ilia ĉefa mentoro super ni estas kverka bastono -
Sed estos muĝo, kiam la koko krios!
La Eternulo ordonis al vi dividi la riĉulojn -
Por ke ne estu mortintoj kaj plorado ne turmentas la Aŭdon de Dio.
Helpu la malfortan - afablaj vizaĝoj parolas el la ikonoj,
Se vi estas kompatema - la lumturo sur la vojo al paradizo ne estingiĝis!
Sed multaj mamonoj kaj animoj kaj savo estas pli altvaloraj,
Oni diras, ke oro aĉetos sanktulojn!
Malnobla vizaĝo naĝis el la graso de la uzuristo -
Kaj koro sen paco estas malvarma granito!
Kio estas via doloro al ni - magraj homoj?
En palacoj, ni eĉ ne aŭdas ĝemojn!
Ĉu vi volas ŝirmejon? Jes, vi havos ŝirmejon
Sub la prizontegmento en malfacila laboro!
Kial doni ĝin al vi, al ni
Kion ni sukcese prenis perforte?
Vi estis nenio kaj eterne nenio
Ne por vi la ĉielo estis donita!
Sed la morto subite venis al ili,
Kiel la Ĉiopova Kreinto instruis!
Nun ili estas kie Satano brulas
Kie la perfidulo knaras kaj muĝas pro sufero!
Do vi decidis, ke la Ĉiopova ŝercis -
Dirante, la malavarulo estos altigita?
Kaj ke Jesuo mem la Kreinto enkarniĝis,
Ĉu ne estis ĝuste diri, ke ili manĝos la havaĵojn de malbonaj musoj?
Pentu, legante la preĝon de Maria,
Kaj falante sur la genuojn kaj pentante - ĝemante!
Kiam infano ploras antaŭ vi,
Kaj la nudpieda knabino tremas pro la malvarmo!
Prenu vian mallozan kaj malbonan monujon
Jes, ili dormas de la mono kun rideto.
Tiam Jesuo Dio de Amo gvidos
Kaj ne lasos vin fali laŭ la malfirma vojo!
La knabino aplaŭdis siajn belajn tre graciajn manojn, ekkriante:
- Bravo! Ĝi estas mirinda!
Gulivero, ĉi tiu eterna infano demandis:
- Ĉu vi ankaŭ povas kanti?
La vicgrafino kapjesis sian helan kapon kiel printempa leontodo kaj kantis:
Vi nur vidas tion, kion vi volas vidi.
Sed kiel la vivo povas esti tia, kiel vi imagas ĝin esti?
Via koro estas glacibloko, kaj por mi ĝi estas fermita.
Vi estas tute absorbita en urĝaj problemoj
Kaj vi malŝparas vian vivon pro kolero kaj bedaŭro.
Via koro estas glacibloko, kaj por mi ĝi estas fermita.
Se mi povus fandi vian koron
Ni neniam disiĝos.
Kredu min,
Nur vi povas ripari ĝin.
Senutile estas serĉi la kulpulon.