Novae epistolae obscurorum virorum. Epistolae honestae virorum Russorum, quas magister Constantinus - Семин Константин Викторович. Страница 19

Plerumque gesta sunt, sepultus in aquae flumen oblivionis,

Sed quidam aqua super, sicut saxa propinquo mare, turris.

Te, Princeps magni, pertinent ad phaenomena genus secundum,

Quod ut sapientes, ut Palladis, pulchra ut Apollo, in sententia circuitum.

Nos semper erit memento de magna victoriis,

Quae fecisti eorum praeclara et mirabilia annis.

Numquam decidet fama tua magna victoriae in Caucasus,

Ubi bis barbari in fecit fuga pudore terribilis a finibus.

Vos adepti estis, pacem et civilibus rebus progressus:

In patria autem creavit multus of aedificia magna et novus.

Sed eadem omnia tua magna res et actus –

Hoc vincens Taurida a saeva et stultus barbarus.

Viret et crescit dives Reipublicae sub sapiens fidem tuum;

Vos metus et odio barbari, sicut ligula populus bonum.

Pontem de incredibili pulchritudine in Bosphoro ascendit excelsum,

Sub eo ingens curia, et tempestas non obruit eum, quia est factus ferrum.

Beatus est qui vivit in terra tua est magnus et dives,

Ubi sub tua protectione divina sunt omnes cives.

Valete!

Scribunt in Petrucivis.

Epistolae Eugenium Radium ad Constantinis Semeni.

Vester amicus ex Rossicam

Scribunt ad vos in Germaniam,

Cum multibus novitates illum vocavit

Et nunquam in verborum ipse circulavit!

Salutes sine numeri me mittero ad vos, amicus meus κράββατης, qui me amoritando amentiam! Me vos amore tamen fortasse, quo nunc me totus conflagrarui ex zelum (ex ζήλια), ubi quando unus noster sodalis delegerui me, qui vos facerunt peccatum adulterium; quat te possum me, – tuam amicum alterum, – ad aliquando pueri molestaro et non etiam diatribunt haec rem cum me!? Vos decet scire, et quapropter me promulgaro ad tuam mentem, quo quando noster socius narrarunt me de tuasi amoritas periculam, – me facerunt malum in καρδία, et me possunt morte in loci hoc, sed celerum auxiliam explantarui me ex unguis de Tod!

Nunc me cubaro in nosocomium vel (sic me placere multi) hospitalium in separatum cardiologiam, et doctores sancirendi me comedere gallinam er aliis frictam volatiles (haec verbum, quod nos omnes scire, est haustus ex germanicos linguae, in quid illum sonaro quod «Vogel»). Me nunc vivere malo et sine-luxuriam, et non me possunt manducare numerialis speciei et subigerunt sedere ad dietae severae, et ergo me cruciaro et non possum dormire totum. Ah, me sicut infelicis!

Se haec possible, amabo, narrarui me de vestrum noviis amantis, quae vos habeo nunc in Germaniae; me haec delectat «ex purum studium scientiam», et me non forte iracundiam ad vos ex haec causum, sed me volunt scire de ipse multo. Me cognovi ex unus socialis, qui vester amicus novus ex Iberiae, ex Barcelonam, et quo illum – chontros (χοντρός) puer. Me pridem sciro, quo vos amoritando pueri obesi et grossum, et qui vos «ganeo, quae ad puelli irii ex tres silvam», et quo vos non potentum praetermittere non aliquid formosi iuveni! Me memorum, quasimo nos tres sive quattuor annorem retro in unum municipium vel stadium, quod dicitur germaniis, quat in Provinciam Tueriam, – me non memoro nomine hoc civitas, et sit malum est. Nos erat in his tempore multum ebriosi, et cerevisiam in nostrum venteris elusum in numerior; nos in vestrum novum vehiculum agerui ex Petropolis ad Moskvae, – ad tuam viam nos veherui, de quam veherui et Dominus Tschaadavius, et de quam haec vir venerabilis scriberam illum romanis «Peregrinatio ex Petropolis in Moskvae». Igitur, nos vehiori ad «locam divinae», qua nominata Provincia Tueria, et superveni nox tenebria, sed translucentia, – quod in Ucrainae, qua est mea Patria. Nos curre in autovehiculum Nipponiensis ad via silvestria, et circum nos erat totum valdis, quod dicti germaniis, vel foresta ampluam et tenebris, et rarum nos potest spectare trans ramulis parvae, aeruscatori et miseri ruris cum vitiosum parastrages domis, in quaem parvulissimam fenestram lux surdus erat. Nos erat valde ebriosi, quod me dicitur retrum, et in haec truculentiam topiae ad nos parerum in formam hallutinationis alimodum umbris, fantomaes et aliam daemonis, et nos forte extimui in hoc locis et in hac tempore, sed in uno momento vos stamatizarum (ex verbum graeci σταματήσει) currus et dixi: «Camarades, me nunc memoraro, quo prope est unus campus puerosum, et in illum nos potest luderam bono valde!». Et omnes nos, quae erat in currum, – me, vos et amicus noster Dmitrius Trabus, – vadedi post vos trans caespitis aliquam multium spinulentum et post enite trans saeptum; sed haeci carnificiam erat non σισύφης, et verum verborum nos legerui in Bibliae, quo «Deus restituero dignas», et nos illum ergo restitutum! In campum nos inveni firmosum iuvenes, qui est XIV sive XV annorem aevum, et nos habeo cum illum bonum «stuprum purum», quat dici nostrum amicus professor Sergius Saveliis; haec meus socius meliorasus est, quatpropter illum me ex bastiliam exciperunt, quando me unum annos retro scandalum facero in restaurantum. Vos invehi in tabernae proximae et emero in illum numeram flascis cum vinum Rossadarum viliteri et cerevisiam Balticae, et post nos exorirum festitum cum pueres. Ad mane nos omnes erat multo lassitudini ex haec operam, et ergo nos somnum sicut cricetinam – in valdi acervi hominem corpuses, et somno nos sic ad cenae. Post nos epularum in viam popinam, in qua nos comederui schaschlicis et biberunt omnes IV scyphis cerevisiam; post nos proficiscium ex hoc landis, et totum memoriae de haec vivum in me... Ah, quatudo tam erat momentes in campus, quo tam erat pueri! In hoc campus erat pueri formosum et sportibus, cum musculis vigoratis et sine adipis ventres grossum, – breve, – quod me amore valde!