La Eksterordinara Lando Oz - Baum Lyman Frank. Страница 17

“Sajnas al mi, ”komencis la Birdotimigilo, kiam ciujrekunestis en la troncambro, “ke la knabino Zingibraplene pravas kiam si pretendas esti Regino. Kaj se sipravas, mi malpravas, kaj ni tute ne rajtas okupi sianpalacon. ”

“Sed vi estis la Rego antau ol si venis, ”diris laSancel-Insekto, arogante marsadante tien kaj reen kunla manoj en la posoj; “do sajnas al mi ke si estas laentrudiginto, ne vi. ”

“Precipe car ni jus venkis sin kaj forkurigis sin, ”pludiris la Kukurbokapo, dum li levis siajn manojnpor turni sian vizagon por ke gi rigardu laBirdotimigilon.

“Cu ni vere venkis sin? ”demandis la Birdo-timigilo, kviete. “Rigardu tra la fenestro, kaj diru al mi kion vi vidas. ”Tip kuris al la fenestro kaj elrigardis.

“La palacon cirkauas duobla vico de soldatinoj, ”lianoncis.

“Mi supozis tion, ”respondis la Birdotimigilo. “Niestas egale iliaj kaptitoj kiel antau ol la musojfortimigis ilin el la palaco. ”

“Mia amiko pravas, ”diris Nocjo Hakisto, kiupoluradis sian bruston per iom da samoledo.

“Zingibra restas la Regino, kaj ni estas siaj kaptitoj. ”

“Sed mi esperas ke si ne povos atingi nin, ”kriisla Kukurbokapo, tremante pro timo. “Si minacis faritortojn el mi, vi scias. ”

“Ne maltrankviligu, ”diris la Stana Lignohakisto.

“Ja ne multe gravas. Se vi restos fermita en ci tiuncambron, vi putros. Bona torto estas multe pliadmirinda ol putra intelekto. ”

“Ja vere, ”akordis la Birdotimigilo.

“Ve! ”gemis Jocjo; “kia aca sorto estas la mia! Kial, kara Pacjo, vi ne faris min el stano —au ec el pajlo —por ke mi konservigu sen ?ne? ”

“Fu! ”respondis Tip, indigne. “Goju ke mi ec farisvin. ”Li pludiris, penseme, “cio ?nigos, iam. ”

“Sed mi petas memori, ”interrompis la Sancel-Insekto, kies elstaraj, rondaj okuloj malgoje mienis, “ke tiu terura Regino Zingibra proponis fari gulasonel mi —Mi! la sola Multe Pligrandigita kaj PleneEdukita Sancel-Insekto en la tuta grandega mondo! ”

“Mi opinias tion bonega plano, ”komentis laBirdotimigilo, aprobe.

“Cu vi ne supozas ke li pli bonus en supo? ”demandisla Stana Lignohakisto, turninte sin al sia amiko.

“Nu, eble, ”agnoskis la Birdotimigilo.

La Sancel-Insekto gemis.

“Mi povas vidi per mia menso, ”diris li, malgaje, “la kaprojn mangi pecetojn de mia kara kamarado, laStana Lignohakisto, dum mia supo kuirigas superfestofajro konsistanta el ?amigo de la Seg-Cevalo kajla korpo de Jocjo Kukurbokapo, kaj Regino Zingibrarigardas mian boligon dum si pligrandigas la ?amojnper mia amiko la Birdotimigilo! ”

Tiu senesperiga bildo malgajigis la tutan gruponkaj faris ilin malkvietaj kaj maltrankvilaj.

“Tio certe okazos nur post longe, ”diris la StanaLignohakisto, klopodante paroli gaje; “car ni povosrestigi Zingibran ekster la palaco gis si sukcesostrarompi la pordojn. ”

“Kaj intertempe mi versajne mortos pro malsato, kaj ankau la Sancel-Insekto, ”anoncis Tip.

“Nu, mi, ”diris la Sancel-Insekto, “mi kredas kemi povus mangigi min longatempe per JocjoKukurbokapo. Mi preferas ne mangi kukurbojn; sedmi kredas ke ili estas iom nutrikapablaj, kaj la kapode Jocjo estas granda kaj dika. ”

“Senkorulo! ”kriis la Stana Lignohakisto, multesokite. “Cu ni estas kanibaloj? Au cu ni estas ?delajamikoj?

“Mi tute klare komprenas ke ni devas ne restifermitaj en ci tiun palacon, ”diris la Birdotimigilo, decideme. “Do ni cesigu ci tiun malgojankonversaciadon kaj strebu trovi rimedon por eskapi. ”

Audinte tiun proponon, ili ciuj fervore grupigiscirkau la tronon en kiu sidadis la Birdotimigilo, kajdum Tip sidigis sur segon falis el lia posopiproskatolo, kiu ruligis sur la planko.

“Kio estas tio? ”demandis Nocjo Hakisto, prenantela skatolon.

“Atentu! ”kriis la knabo. “Jen mia Vivopulvoro. Neperdu iom, car preskau neniom restas. ”

“Kaj kio estas la Vivopulvoro? ”demandis laBirdotimigilo, dum Tip remetis la skatolon en sianposon zorgeme.

“Ia magiajo kiun Mombaco akiris de ?sorcisto, ”klarigis la knabo. “Si vivigis Jocjon per gi, kaj postemi uzis gin por vivigi la Seg-Cevalon. Mi supozas kegi vivigas cion sur kion oni sutas gin; sed plu restasnur eble unu dozo. ”

“Do gi estas vere multevalora, ”diris la StanaLignohakisto.

“Jes, ”akordis la Birdotimigilo. “Gi eble estos nia plejbona eskapilo el niaj problemoj. Mi intencas pensi dumkelkaj minutoj; bonvolu, amiko Tip, elpreni viantrancilon kaj fortondici pezan kronon demia frunto. ”

Tip rapide trancisla fadenojn kiuj ligisla kronon al la kapode la Birdotimigilo, kaj la eksmonarkode la Smeralda Urboforprenis gin kunkontenta gemo kajpendigis gin surhoko apud la trono.

“La lasta spurode mia regeco, ”diris li; “kaj min plezurigas forigi gin. La eksrego de ci tiu Urbo, nomita Pastoria, perdis lakronon al la Mirinda Sorcisto, kiu transdonis gin almi. Nun la knabino Zingibra pretendas gin, kaj misincere esperas ke si ne ricevos kapdoloron pro gi. ”“Afabla penso, kiun mi multe admiras, ”diris laStana Lignohakisto, aprobe kapjesante.

“Kaj nun mi faros rapidan pensadon, ”pludiris laBirdotimigilo, klinante sin malantauen sur la trono. La aliaj restis laueble plej silentaj, por ne geni lin; car ciuj forte ?dis la eksterordinaran cerbon de laBirdotimigilo.

Kaj, post atendo kiu sajnis vere tre, tre longa al lamalkvietaj rigardantoj, la pensisto sidigis, ekrigardissiajn amikojn per sia plej kapricema esprimo, kaj diris:

“Mia cerbo bonege funkcias hodiau. Mi tre ?eraspri gi. Nun, auskultu! Se ni provos eskapi tra lapordoj de la palaco ni certe kaptigos. Kaj, car ni nepovas eskapi sur la tero, nur unu alternativo ekzistas. Ni devos eskapi tra la aero! ”

Li pauzis por rimarki la e ?kon de tiu vortoj; sedliaj auskultantoj sajnis perpleksaj kaj nekonvinkitaj. “La Mirinda Sorcisto eskapis per balono, ”li pludiris. “Ni ne povas fari balonon, kompreneble; sedio ajn kapabla ?ugi tra la aero povos facile porti nin. Do mi proponas ke mia amiko la Stana Lignohakisto, kiu estas lerta mekanikisto, konstruu ian masinonkun bonaj fortaj ?ugiloj, por porti nin; kaj nia amikoTip povos tiam vivigi la Ajon per sia magia pulvoro. ”

“Brave! ”kriis Nocjo Hakisto.

“Belega cerbo! ”murmuris Jocjo.

“Verte tre lerta! ”dirisla Edukita Sancel-Insekto.

“Mi kredas ke t ioeblos, ”deklaris Tip; “se, efektive, la Stana Ligno-hakisto kapablos fari laAjon. ”

“Mi volonte provos, ”diris Nocjo, gaje; “kaj, e f e k t i v e, mi maloftemalsukcesas kiam miprovas fari ion. Sed necesoskonstrui la Ajon sur lategmento de la palaco, porke gi povu levigi komforteen la aeron. ”

“Certe, ”diris la Birdotimigilo. “Do ni trasercu la palacon, ”pludiris la StanaLignohakisto, “kaj portu cian troveblan materialon alla tegmento, kie mi komencos mian laboron. ”

“Unue, tamen, ”diris la Kukurbokapo, “bonvoluliberigi min de ci tiu cevalo, kaj fari por mi novankruron per kiu mi povos marsi. Car estante kia minun estas, mi utilas nek al mi mem nek al iu alia. ”Do la Stana Lignohakisto dispecigis mahagonantablon per sia hakilo kaj ?ksis unu el la bele cizitajkruroj al la korpo de Jocjo Kukurbokapo, kiu multe?eris pro la novakirajo.

“Sajnas strange, ”diris li, dum li rigardis la StananLignohakiston labori, “ke mia maldekstra kruro estosmia plej eleganta kaj fortika parto. ”

“Tio pruvas vin malkutima, ”respondis la Birdo-timigilo; “kaj mi konvinkigis ke la solaj konsiderindajpersonoj en ci tiu mondo estas la malkutimaj. Car laordinaraj homoj estas kiaj la folioj de arbo, ili vivaskaj mortas nerimarkate. ”

“Estas kvazau ?lozofo parolis! ”kriis la Sancel-Insekto, helpante la Stanan Lignohakiston surpiedigiJocjon.

“Kiel estas nun? ”demandis Tip, rigardante laKukurbokapon pasadi por provi sian novan kruron.

“Kvazau nova, ”respondis Jocjo, goje, “kaj tutepreta helpi vin ciujn eskapi. ”

“Do ni komencu labori, ”diris la Birdotimigilo, direktore.

Do, felicaj car ili povas fari ion kio ebligos ?ni lakaptitecon, la amikoj disiris tra la palaco sercantetaugajn materialojn por konstrui sian aviadmasinon.