Η Καινή Διαθήκη (Μεταγλώττιση) - Автор неизвестен. Страница 94

Κεφάλαιον 11

1 Μιμητές μου γίνεστε καθώς κι εγώ του Χριστού.

2 Σας επαινώ, λοιπόν, γιατί σε όλα με έχετε θυμηθεί και καθώς σας παράδωσα τις παραδόσεις τις κατέχετε. 3 Θέλω λοιπόν εσείς να ξέρετε ότι σε κάθε άντρα η κεφαλή του είναι ο Χριστός και κεφαλή της γυναίκας ο άντρας της και κεφαλή του Χριστού ο Θεός. 4 Κάθε άντρας που προσεύχεται ή προφητεύει, αν έχει κάτι που πέφτει από πάνω προς τα κάτω στην κεφαλή του, καταντροπιάζει την κεφαλή του. 5 Και κάθε γυναίκα που προσεύχεται ή προφητεύει με ακατακάλυπτη την κεφαλή καταντροπιάζει την κεφαλή της· γιατί είναι ένα και το αυτό με την ξυρισμένη. 6 Γιατί αν δεν κατακαλύπτεται η γυναίκα, τότε ας κουρευτεί. Αν όμως είναι αισχρό στη γυναίκα το να κουρευτεί ή να ξυριστεί, ας κατακαλύπτεται. 7 Γιατί ο άντρας, βέβαια, δεν οφείλει να κατακαλύπτεται στην κεφαλή του, επειδή είναι εικόνα και δόξα του Θεού· η γυναίκα όμως είναι δόξα του άντρα. 8 Γιατί δεν προέρχεται ο άντρας από τη γυναίκα, αλλά η γυναίκα από τον άντρα. 9 Και βέβαια, δε δημιουργήθηκε ο άντρας για τη γυναίκα, αλλά η γυναίκα για τον άντρα. 10 Γι’ αυτό οφείλει η γυναίκα να έχει εξουσία πάνω στην κεφαλή της, εξαιτίας των αγγέλων. 11 Όμως, ούτε η γυναίκα χωρίς τον άντρα ούτε ο άντρας χωρίς τη γυναίκα είναι ανεξάρτητοι ζώντας με τον Κύριο. 12 Γιατί όπως ακριβώς η γυναίκα έγινε από τον άντρα, έτσι και ο άντρας γεννιέται μέσω της γυναίκας· και τα πάντα είναι από το Θεό. 13 Μέσα σας κρίνετε: πρέπει η γυναίκα ακατακάλυπτη να προσεύχεται στο Θεό; 14 Ούτε η ίδια η φύση δε σας διδάσκει ότι αφενός ο άντρας αν τρέφει κόμη είναι ατιμία σ’ αυτόν, 15 αφετέρου η γυναίκα αν τρέφει κόμη είναι δόξα σ’ αυτή; Γιατί η κόμη έχει δοθεί σ’ αυτήν αντί για περίβλημα. 16 Αν όμως κάποιος νομίζει πως μπορεί να είναι φιλόνικος, εμείς τέτοια συνήθεια δεν έχουμε ούτε οι εκκλησίες του Θεού.

17 Τούτο λοιπόν ενώ παραγγέλλω, δε σας επαινώ, γιατί όχι για το καλύτερο, αλλά για το χειρότερο συνέρχεστε. 18 Γιατί πρώτα βέβαια, όταν συνέρχεστε μέσα στην εκκλησία, ακούω πως υπάρχουν σχίσματα μεταξύ σας και ένα μέρος το πιστεύω. 19 Γιατί πρέπει να υπάρχουν και αιρέσεις μεταξύ σας, για να γίνουν πράγματι φανεροί οι δόκιμοι μεταξύ σας. 20 Όταν λοιπόν συνέρχεστε εσείς στο ίδιο μέρος, δεν είναι για να φάτε το δείπνο του Κυρίου. 21 Γιατί καθένας πριν από τους άλλους λαβαίνει το δικό του δείπνο κατά το φαγητό, και έτσι ο ένας πεινά και ο άλλος μεθάει. 22 Γιατί, μήπως οικίες δεν έχετε, για να τρώτε και να πίνετε; Ή την εκκλησία του Θεού καταφρονείτε και καταντροπιάζετε αυτούς που δεν έχουν; Τι να σας πω; Να σας επαινέσω; Σ’ αυτό δε σας επαινώ.

23 Γιατί εγώ παράλαβα από τον Κύριο αυτό που επίσης σας παράδωσα, ότι ο Κύριος Ιησούς κατά τη νύχτα που προδιδόταν έλαβε άρτο 24 και, αφού ευχαρίστησε το Θεό, τον έκοψε με τα χέρια και είπε: «Τούτο είναι το σώμα μου που [κόβεται] για χάρη σας· τούτο να κάνετε στη δική μου ανάμνηση». 25 Όμοια πήρε και το ποτήρι μετά το δείπνο λέγοντας: «Τούτο το ποτήρι είναι η καινούργια διαθήκη με το δικό μου αίμα· τούτο να κάνετε, όσες φορές πίνετε, στη δική μου ανάμνηση». 26 Γιατί όσες φορές τρώτε τον άρτο τούτο και από το ποτήρι πίνετε, το θάνατο του Κυρίου αναγγέλλετε μέχρις ότου έρθει.

27 Ώστε όποιος τρώει τον άρτο ή πίνει από το ποτήρι του Κυρίου ανάξια, ένοχος θα είναι στο σώμα και στο αίμα του Κυρίου. 28 Ας δοκιμάζει λοιπόν ο άνθρωπος τον εαυτό του, και έτσι από τον άρτο ας τρώει και από το ποτήρι ας πίνει. 29 Γιατί όποιος τρώει και πίνει [ανάξια], τρώει και πίνει καταδίκη για τον εαυτό του, επειδή δε διακρίνει το σώμα [του Κυρίου]. 30 Γι’ αυτό είναι μεταξύ σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι και κοιμούνται αρκετοί. 31 Αν λοιπόν εξετάζαμε τους εαυτούς μας, δε θα κρινόμασταν. 32 Όταν κρινόμαστε όμως από τον Κύριο, εκπαιδευόμαστε, για να μην κατακριθούμε μαζί με τον κόσμο. 33 Ώστε, αδελφοί μου, όταν συνέρχεστε για το φαγητό, περιμένετε ο ένας τον άλλο. 34 Αν κάποιος πεινά, στον οίκο του ας τρώει, για να μη συνέρχεστε για καταδίκη σας. Και τα υπόλοιπα, μόλις έρθω, θα τα τακτοποιήσω.

Κεφάλαιον 12

1 Και σχετικά με τα πνευματικά, αδελφοί, δε θέλω εσείς να έχετε άγνοια. 2 Ξέρετε ότι, όταν ήσασταν εθνικοί, οδηγούσασταν προς τα είδωλα τα άφωνα σαν να παρασυρόσασταν. 3 Γι’ αυτό σας γνωρίζω ότι κανείς μιλώντας με Πνεύμα Θεού δε λέει: «Ανάθεμα ο Ιησούς», και κανείς δε δύναται να πει «Κύριο» τον Ιησού παρά μόνο με Πνεύμα Άγιο. 4 Διανομές λοιπόν χαρισμάτων υπάρχουν, αλλά το ίδιο Πνεύμα· 5 και διανομές διακονιών υπάρχουν, αλλά ο ίδιος Κύριος· 6 και διανομές ενεργειών υπάρχουν, αλλά ο ίδιος Θεός που ενεργεί τα πάντα σε όλους. 7 Σε καθέναν, λοιπόν, δίνεται η φανέρωση του Πνεύματος για το συμφέρον. 8 Γιατί σε έναν μέσω του Πνεύματος δίνεται λόγος σοφίας, σε άλλον όμως λόγος γνώσης κατά το ίδιο Πνεύμα, 9 σε άλλον πίστη με το ίδιο Πνεύμα και σε άλλον χαρίσματα ιαμάτων με το ένα Πνεύμα 10 και σε άλλον ενέργειες θαυματουργικών δυνάμεων και σε άλλον προφητεία και σε άλλον διακρίσεις πνευμάτων, σε άλλον γένη γλωσσών και σε άλλον ερμηνεία γλωσσών. 11 Όλα λοιπόν αυτά τα ενεργεί το ένα και το αυτό Πνεύμα διανέμοντας ιδιαιτέρως σε καθέναν καθώς θέλει.

12 Γιατί καθώς ακριβώς το σώμα είναι ένα και έχει μέλη πολλά, και όλα τα μέλη του σώματος, ενώ είναι πολλά, είναι ένα σώμα, έτσι και ο Χριστός. 13 Και πράγματι, μέσω ενός Πνεύματος εμείς όλοι βαφτιστήκαμε σε ένα σώμα, είτε Ιουδαίοι είτε Έλληνες είτε δούλοι είτε ελεύθεροι, και όλοι από ένα Πνεύμα ποτιστήκαμε. 14 Γιατί και το σώμα δεν είναι ένα μέλος αλλά πολλά. 15 Αν πει το πόδι: «Επειδή δεν είμαι χέρι, δεν είμαι από το σώμα», μήπως παρόλα αυτά δεν είναι από το σώμα; 16 Και αν πει το αυτί: «Επειδή δεν είμαι οφθαλμός, δεν είμαι από το σώμα», μήπως παρόλα αυτά δεν είναι από το σώμα; 17 Αν όλο το σώμα ήταν οφθαλμός, πού θα ήταν η ακοή; Αν όλο ήταν ακοή, πού η όσφρηση; 18 Τώρα όμως ο Θεός έθεσε τα μέλη, καθένα ξεχωριστά από αυτά, μέσα στο σώμα καθώς θέλησε. 19 Και αν ήταν τα πάντα ένα μέλος, πού θα ήταν το σώμα; 20 Τώρα όμως είναι πολλά βέβαια μέλη, αλλά ένα σώμα. 21 Δε δύναται λοιπόν ο οφθαλμός να πει στο χέρι: «Ανάγκη σου δεν έχω», ή πάλι η κεφαλή στα πόδια: «Ανάγκη σας δεν έχω». 22 Αλλά πολύ περισσότερο τα μέλη του σώματος που νομίζει κανείς πως είναι ασθενέστερα είναι αναγκαία, 23 και αυτά που νομίζουμε πως είναι με λιγότερη τιμή στο σώμα, αυτά με περισσότερη τιμή τα περιβάλλουμε, και τα μη ευπρεπή μέλη μας έχουν περισσότερη ευπρέπεια, 24 ενώ τα ευπρεπή μέλη μας δεν έχουν ανάγκη. Αλλά ο Θεός συγκρότησε το σώμα και έδωσε περισσότερη τιμή στο μέλος που τη στερείται, 25 για να μην υπάρχει σχίσμα στο σώμα, αλλά το ίδιο να μεριμνούν τα μέλη το ένα για το άλλο. 26 Και είτε πάσχει ένα μέλος, συμπάσχουν όλα τα μέλη· είτε δοξάζεται ένα μέλος, συγχαίρουν όλα τα μέλη. 27 Εσείς όμως είστε σώμα Χριστού και μέλη του ο καθένας σας χωριστά. 28 Και αυτούς βέβαια που έθεσε ο Θεός μέσα στην εκκλησία είναι πρώτα αποστόλους, δεύτερο προφήτες, τρίτο δασκάλους, έπειτα θαυματουργικές δυνάμεις, έπειτα χαρίσματα ιαμάτων, παροχές βοηθειών, κυβερνήσεις, γένη γλωσσών. 29 Μήπως είναι όλοι απόστολοι; Μήπως όλοι προφήτες; Μήπως όλοι δάσκαλοι; Μήπως όλοι κάνουν θαυματουργικές δυνάμεις; 30 Μήπως όλοι έχουν χαρίσματα ιαμάτων; Μήπως όλοι λαλούν γλώσσες; Μήπως όλοι διερμηνεύουν; 31 Ποθείτε όμως με ζήλο τα χαρίσματα τα μεγαλύτερα.