Η Καινή Διαθήκη (Μεταγλώττιση) - Автор неизвестен. Страница 96

12 Αν λοιπόν ο Χριστός κηρύττεται ότι από τους νεκρούς έχει εγερθεί, πώς λένε μεταξύ σας μερικοί ότι ανάσταση νεκρών δεν υπάρχει; 13 Αν λοιπόν ανάσταση νεκρών δεν υπάρχει, ούτε ο Χριστός έχει εγερθεί. 14 Και αν ο Χριστός δεν έχει εγερθεί, άρα είναι κενό και το κήρυγμά μας, κενή και η πίστη σας. 15 Βρισκόμαστε επίσης και ψευδομάρτυρες του Θεού, γιατί μαρτυρήσαμε ενάντια στο Θεό ότι έγειρε το Χριστό, τον οποίο συνεπώς δεν έγειρε, αν βέβαια οι νεκροί δεν εγείρονται. 16 Γιατί αν οι νεκροί δεν εγείρονται, ούτε ο Χριστός έχει εγερθεί. 17 Και αν ο Χριστός δεν έχει εγερθεί, μάταιη είναι η πίστη σας, ακόμα είστε μέσα στις αμαρτίες σας. 18 Άρα και όσοι κοιμήθηκαν έχοντας σχέση με το Χριστό, χάθηκαν. 19 Αν μόνο στη ζωή αυτήν έχουμε ελπίσει στο Χριστό, είμαστε ελεεινότεροι από όλους τους ανθρώπους. 20 Τώρα όμως ο Χριστός έχει εγερθεί από τους νεκρούς, απαρχή αυτών που έχουν κοιμηθεί. 21 Γιατί, επειδή μέσω ανθρώπου ήρθε ο θάνατος, και μέσω ανθρώπου ήρθε η ανάσταση των νεκρών. 22 Γιατί όπως ακριβώς έχοντας σχέση με τον Αδάμ όλοι πεθαίνουν, έτσι και έχοντας σχέση με το Χριστό όλοι θα ζωοποιηθούν. 23 Καθένας όμως στη δική του τάξη: απαρχή είναι ο Χριστός, έπειτα αυτοί που είναι του Χριστού κατά την παρουσία του, 24 έπειτα το τέλος, όταν παραδίνει τη βασιλεία στο Θεό και Πατέρα, όταν καταργήσει κάθε αρχή και κάθε εξουσία και δύναμη. 25 Γιατί πρέπει αυτός να βασιλεύει μέχρις ότου θέσει όλους τους εχθρούς κάτω από τα πόδια του. 26 Έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος· 27 γιατί όλα τα υπέταξε κάτω από τα πόδια του. Όταν όμως πει ότι όλα του έχουν υποταχτεί, είναι φανερό ότι αυτός που υπέταξε σ’ αυτόν τα πάντα είναι εκτός. 28 Και όταν υποταχτούν σ’ αυτόν τα πάντα, τότε και ο ίδιος ο Υιός θα υποταχτεί σ’ αυτόν που του υπέταξε τα πάντα, για να είναι ο Θεός τα πάντα σε όλους. 29 Επειδή τι θα κάνουν όσοι βαφτίζονται υπέρ των νεκρών; Αν καθόλου οι νεκροί δεν εγείρονται, γιατί επίσης βαφτίζονται υπέρ αυτών; 30 Γιατί και εμείς κινδυνεύουμε κάθε ώρα; 31 Κάθε ημέρα πεθαίνω, μα την καύχηση που έχω για σας, αδελφοί, την οποία έχω στο Χριστό Ιησού τον Κύριό μας. 32 Αν ανθρώπινα θηριομάχησα στην Έφεσο, ποιο είναι σ’ εμένα το όφελος; Αν οι νεκροί δεν εγείρονται, ας φάμε και ας πιούμε, γιατί αύριο πεθαίνουμε. 33 Μην πλανάστε! “Φθείρουν τα χρηστά ήθη οι κακές συναστροφές”. 34 Συνέλθετε ζώντας δίκαια, και μην αμαρτάνετε, γιατί άγνοια Θεού έχουν μερικοί· για ντροπή σας το λέω.

35 Αλλά θα πει κάποιος: «Πώς εγείρονται οι νεκροί; Και με ποιο σώμα έρχονται;» 36 Άφρονα, αυτό που εσύ σπέρνεις δε ζωοποιείται αν δεν πεθάνει. 37 Και αυτό που σπέρνεις, δεν είναι το σώμα που θα γίνει που σπέρνεις, αλλά ένα γυμνό κόκκο, αν τύχει σιταριού ή κάποιον από τους υπόλοιπους. 38 Και ο Θεός δίνει σ’ αυτόν ένα σώμα καθώς θέλησε, και σε καθέναν από τους σπόρους το δικό του σώμα. 39 Κάθε σάρκα δεν είναι η ίδια σάρκα, αλλά άλλη βέβαια είναι αυτή των ανθρώπων και άλλη των κτηνών και άλλη η σάρκα των πτηνών και άλλη των ψαριών. 40 Επίσης υπάρχουν σώματα επουράνια και σώματα επίγεια. Αλλά άλλη βέβαια είναι η δόξα των επουράνιων και άλλη η δόξα των επίγειων. 41 Άλλη η δόξα του ήλιου και άλλη η δόξα της σελήνης και άλλη η δόξα των αστέρων· γιατί αστέρας από αστέρα διαφέρει σε δόξα. 42 Έτσι είναι και η ανάσταση των νεκρών: Σπέρνεται με φθορά, εγείρεται με αφθαρσία. 43 Σπέρνεται με ατιμία, εγείρεται με δόξα. Σπέρνεται με ασθένεια, εγείρεται με δύναμη. 44 Σπέρνεται σώμα ψυχικό, εγείρεται σώμα πνευματικό. Αν υπάρχει σώμα ψυχικό, υπάρχει και πνευματικό. 45 Έτσι επίσης είναι γραμμένο: Έγινε ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ, ζωντανή ψυχή. Ο έσχατος Αδάμ θα είναι ζωοποιό πνεύμα. 46 Αλλά πρώτα έρχεται όχι το πνευματικό, αλλά το ψυχικό, έπειτα το πνευματικό. 47 Ο πρώτος άνθρωπος ήταν από τη γη, χωματένιος, ο δεύτερος άνθρωπος είναι από τον ουρανό. 48 Όποιος ήταν ο χωματένιος, τέτοιοι είναι και οι χωματένιοι, και όποιος είναι ο επουράνιος, τέτοιοι θα είναι και οι επουράνιοι. 49 Και καθώς φορέσαμε την εικόνα του χωματένιου θα φορέσουμε και την εικόνα του επουράνιου. 50 Αυτό λοιπόν δηλώνω, αδελφοί, ότι σάρκα και αίμα τη βασιλεία του Θεού δε δύνανται να την κληρονομήσουν, ούτε η φθορά κληρονομεί την αφθαρσία. 51 Ιδού, ένα μυστήριο σας λέω: όλοι δε θα κοιμηθούμε, όλοι όμως θα αλλάξουμε, 52 σε μια στιγμή, σε ριπή οφθαλμού, κατά την έσχατη σάλπιγγα. Γιατί θα σαλπίσει και οι νεκροί θα εγερθούν άφθαρτοι και εμείς θα αλλάξουμε. 53 Γιατί πρέπει το φθαρτό τούτο να ντυθεί αφθαρσία και το θνητό τούτο να ντυθεί αθανασία. 54 Όταν λοιπόν το φθαρτό τούτο ντυθεί αφθαρσία και το θνητό τούτο ντυθεί αθανασία, τότε θα πραγματοποιηθεί ο λόγος ο γραμμένος: Καταπιώθηκε ο θάνατος σε νίκη. 55 Πού είναι θάνατε η νίκη σου; Πού είναι θάνατε το κεντρί σου; 56 Το κεντρί λοιπόν του θανάτου είναι η αμαρτία, και η δύναμη της αμαρτίας ο νόμος. 57 Αλλά ας δώσουμε ευχαριστία στο Θεό που μας δίνει τη νίκη μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. 58 Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί, εδραίοι να γίνεστε, αμετακίνητοι, περισσεύοντας στο έργο του Κύριο πάντοτε, αφού ξέρετε ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος όντας ενωμένοι με τον Κύριο.

Κεφάλαιον 16

1 Σχετικά τώρα με τη συνεισφορά που είναι για τους αγίους, όπως ακριβώς διέταξα στις εκκλησίες της Γαλατίας, έτσι κι εσείς να κάμετε: 2 Κάθε πρώτη ημέρα μετά το Σάββατο καθένας σας στην οικία του ας θέτει αποταμιεύοντας ό,τι ευπορεί, για να μη γίνονται, όταν έρθω, τότε συνεισφορές. 3 Και όταν έρθω, όσους εγκρίνετε δόκιμους, αυτούς θα στείλω με επιστολές να φέρουν το χάρισμά σας στην Ιερουσαλήμ. 4 Και αν είναι άξιο κι εγώ να πορεύομαι, μαζί μου θα πορευτούν.

5 Θα έρθω λοιπόν προς εσάς όταν περάσω από τη Μακεδονία. Γιατί θα περάσω από τη Μακεδονία, 6 και ίσως θα παραμείνω κοντά σας ή και θα παραχειμάσω, για να με προπέμψετε εσείς όπου κι αν πορεύομαι. 7 Επειδή δε θέλω τώρα να σας δω περαστικός, επειδή ελπίζω για κάποιο χρόνο να παραμείνω κοντά σας αν ο Κύριος το επιτρέψει. 8 Θα παραμείνω όμως στην Έφεσο ως την Πεντηκοστή· 9 γιατί μου έχει ανοιχτεί θύρα μεγάλη και ενεργητική, και αντίθετοι είναι πολλοί. 10 Και αν έρθει ο Τιμόθεος, προσέχετε, ώστε να είναι άφοβα κοντά σας· γιατί εργάζεται το έργο του Κυρίου όπως κι εγώ. 11 Κανείς λοιπόν να μην τον περιφρονήσει. Προπέμψετε επίσης αυτόν με ειρήνη, για να έρθει προς εμένα· γιατί τον περιμένω μαζί με τους αδελφούς. 12 Σχετικά τώρα με τον Απολλώ τον αδελφό, πολύ τον παρακάλεσα, για να έρθει προς εσάς μαζί με τους αδελφούς. Αλλά πάντως δε θέλησε να έρθει τώρα· θα έρθει όμως όταν ευκαιρήσει.

13 Αγρυπνείτε, στέκεστε στην πίστη, ανδρίζεστε, κραταιώνεστε. 14 Όλα τα έργα σας να γίνονται με αγάπη. 15 Σας παρακαλώ, λοιπόν, αδελφοί, το εξής: ξέρετε την οικία του Στεφανά ότι είναι απαρχή της Αχαΐας στην πίστη και ότι για διακονία στους αγίους έταξαν τους εαυτούς τους. 16 Και εσείς να υποτάσσεστε σε τέτοιους ανθρώπους και σε καθέναν που συνεργάζεται και κοπιάζει. 17 Χαίρω λοιπόν για την παρουσία του Στεφανά και του Φορτουνάτου και του Αχαϊκού, γιατί τη στέρηση της δικής σας παρουσίας αυτοί την αναπλήρωσαν. 18 Γιατί ανάπαυσαν το δικό μου πνεύμα και το δικό σας. Να αναγνωρίζετε λοιπόν τέτοιους ανθρώπους. 19 Σας χαιρετούν οι εκκλησίες της επαρχίας της Ασίας. Πολύ σας χαιρετούν στον Κύριο ο Ακύλας και η Πρίσκα μαζί με την κατ’ οίκο τους εκκλησία. 20 Σας χαιρετούν οι αδελφοί όλοι. Χαιρετηθείτε μεταξύ σας με φίλημα άγιο. 21 Ο χαιρετισμός είναι με το δικό μου χέρι, του Παύλου. 22 Αν κάποιος δεν αγαπά τον Κύριο, ας είναι ανάθεμα. Μαρανα θα. 23 Η χάρη του Κυρίου Ιησού ας είναι μαζί σας. 24 Η αγάπη μου είναι μαζί με όλους εσάς σε ενότητα με το Χριστό Ιησού.