La Birdotimigilo de Oz - Baum Lyman Frank. Страница 14

"Cu vi povas diri al ni, sinjorino, guste kiu lando estasf"

Si gapis firme ciujn tri fremdulojn dum si respondis kurte: "Omenlando."

"Ho!" kriis Kap'tano Vilcjo, perpleksaspekte. "Kaj kie estas Omenlando, bonvolu diri."

"En la Kvelula Lando," diris si.

"Kiof" kriis Trot, subite ekscitite. "Cu vi volas diri ke ni estas en la Kvelula Lando de la Lando Ozf"

"Kompreneble," la virino respondis. "La tuta lando kiun cirkauas la granda dezerto estas la Lando Oz, kiel vi devus scii egale bone kiel mi; sed domage Omenlando estas apartigita disde la cetera Kvelula Lando per tiu vico de altaj montoj kiujn vi vidas tre for, kies flankoj estas tiel krutaj ke neniu povas transiri ilin. Do ni logas ci tie tute solaj, kaj nin regas nia propra Rego, anstatau Ozma de Oz."

"Mi jam antaue estis en la Lando Oz," diris Buton-Brilo, "sed neniam antaue mi estis ci tie."

"Cu iam antaue vi audis pri Omenlandof" demandis Trot.

"Ne," diris Buton-Brilo.

"Tamen gi troveblas sur la Mapo de Oz," asertis la virino, "kaj mi certigas al vi ke gi estas bonega lando. Se nur," si pludiris, kaj tiam si pauzis por cirkaurigardi mienante timoplene. "Se nur — " nun si repauzis, kvazau ne kuragante daurigi sian parolon.

"Ne nur kio, sinjorinof" demandis Kap'tano Vilcjo.

La virino sendis la infanojn en la domon. Apost tio si pliproksimigis al la fremduloj kaj flustris: "Se nur ni havus alian Regon, ni estus tre felicaj kaj kontentaj."

"Kial maltaugas via Regof" demandis Trot, scivoleme. Sed la virino aspektis timoplena car si tiom diris. Si reiris al sia portiko, dirante nur:

"La Rego punas severe cian perfidon fare de liaj regatoj."

"Kion signifas 'perfido'?" demandis Buton-Brilo.

"Cirilate," respondis Kap'tano Vilcjo, "sajnas ke perfido signifas mallaudi la Regon; sed mi supozas ke nun ni jam konas lian humoron tiel bone kiel se la virino dirus pli."

"Mi deziras demandi," diris Trot, proksimigante al la virino, "cu vi bonvolos doni al ni ion mangeblan. Ani jam delonge mangis nur pufmaizon kaj limonadon."

"Povruloj! Kompreneble mi donos al vi mangajojn," la virino respondis, kaj enirinte sian dometon si baldau revenis portante pleton plenan de sandvicoj, kuketoj kaj fromago. Unu el la infanoj cerpis sitelon da klara malvarma akvo el fonto kaj la tri vagantoj gissate mangis kaj guegis la bonajojn.

Kiam Buton-Brilo ne plu povis mangi li plenigis la posojn de sia jako per kuketoj kaj fromago, kaj ec ne la infanoj oponis tion. Efektive al ili ciuj sajne placis vidi la fremdulojn mangi, do Kap'tano Vilcjo decidis ke negrave kia estas la Rego de Omenlando, la homoj montrigos amikaj kaj gastigemaj.

"Kies kastelo estas tiu, tie, sinjorinof" li demandis, gestante per sia mano al la turoj levigantaj super la arbojn.

"Gi apartenas al lia Mosto, Rego Kru-el," si diris.

"Ho, cu veref Kaj cu li logas tief"

"Kiam li ne casas kun siaj ferocaj korteganoj kaj militkapitanoj," si respondis.

"Cu li casas nunf" Trot demandis.

"Mi ne scias, kara. Ju malpli ni scias pri la agado de la Rego des pli sekuraj ni estas."

Estis evidente ke al la virino ne placas paroli pri Rego Kru-el, do, fininte sian mangon, ili adiauis kaj plumarsis lau la vojeto.

"Cu vi ne opinias ke estos plejbone ke ni evitu la kastelon de tiu Rego, Kap'tanof" demandis Trot.

"Nu," diris li, "Rego Kru-el trovos pli-malpli baldau ke ni estas en lia lando, do plejbone estos ke ni frontu lin nun. Eble li ne estas vere tiel malbona kiel opinias tiu virino. Aregoj ne estas ciam popularaj inter siaj regatoj, sciu, ec se ili faras cion eblan."

"Ozma estas populara," diris Buton-Brilo.

"Ozma diferencas de ciu alia Reganto, lau tio kion mi audis," komentis Trot mediteme, dum si promenis apud la knabo. "Kaj, efektive, ni ja estas en la Lando Oz, kie Ozma regas ciun Regon kaj ciujn aliajn. Aneniam mi audis pri damago al iu ajn en sia regno, cu vi, Buton-Brilo?"

"Ne kiam si scias kio okazas," li respondis. "Sed tiuj birdoj alterigis nin en precize la malgusta loko, lau mia opinio. Ili povintus porti nin rekte trans tiun montovicon al la Smeralda Urbo."

"Tute vere," diris Kap'tano Vilcjo; "sed ili ne faris tion, do ni devas agi laueble en Omenlando. Ani penu ne timi."

"Ho, mi ne multe timas," diris Buton-Brilo, pauzante por rigardi palrugan kuniklon kiu montris sian kapon supre de truo en apuda kampo.

"Nek mi," aldonis Trot. "Vere, Kap'tano, mi vere gojas esti ie ajn en la mirinda felando Oz, tiel ke mi opinias min la plej bonfortuna knabino en la tuta lando. Doroteo logas en la Smeralda Urbo, sciu, kaj ankau la Birdotimigilo kaj la Stana Lignohakisto kaj Tiktoko kaj la Vilulo — kaj ciuj aliaj pri kiuj ni audis tiom — kaj ankau Ozma, kiu nepre estas la plej dolca kaj bela knabino en la tuta mondo!"

"Ne hastu, Trot," konsistis Buton-Brilo. "Vi ne bezonas diri cion per unu spiro, sciu. Kaj vi ne menciis ec duonon de la nombro da kuriozuloj en la Smeralda Urbo."

"Tiu ci Smeralda Urbo ci," diris Kap'tano Vilcjo impone, "hazarde estas aliflanke de tiuj montoj, kiujn lau onidiro ne eblas transiri. Ami ne volas senesperigi vin, Trot, sed ni estas preskau tiel apartigitaj disde viaj Ozma kaj Doroteo kiel kiam ni logis en Kal'fbrnio."

Estis tiom da vero en tiu deklaro ke ili ciuj plumarsis silente dum kelka tempo. Fine ili atingis la aron da majestaj arboj kiuj randis la terenon de la kastelo de la Rego. Ili jam duontrairis gin kiam la sono de plorado, kvazau iu amare malfelicas, atingis iliajn orelojn kaj devigis ilin abrupte ekhalti.

Capitro 10

Pon, la Knabo de 1 Gardenisto

Buton-Brilo la unua trovis, kusanta survizage sub large etendiginta arbo apud la vojeto, junulon kies korpo skuigis pro la forto de lia plorado. Li estis vestita per longa bruna kitelo kaj sur liaj piedoj estis sandaloj, kio indikis personon humilaklasan. Lia kapo estis nuda kaj montris aron da brunaj buklaj haroj. Buton-Brilo rigardis la junulon kaj diris:

"Sed kial gravasf" "l mi gravas!" kriis la junulo, interrompante sian ploradon por ruligi tiel ke lia vizago frontos supren, por vidi kiu parolis. "l mi gravas, car mia koro rompigis!"

"Cu vi ne povos akiri novan koronf" demandis la knabeto.

"Mi ne volas novan!" ploregis la junulo.

Jam Trot kaj Kap'tano Vilcjo venis al la loko kaj la knabino klinis sin kaj diris simpativoce:

"Diru al ni viajn cagrenojn kaj eble ni povos helpi vin."

La junulo sidigis, je tio, kaj klinis sin gentile. Aposte li surpiedigis, sed li ankorau tordadis siajn manojn dum li penis sufoki siajn plorsonojn. Trot opiniis lin tre brava car li regas tiel teruran afliktigon tiel bone.

"Mi nomigas Pon," li komencis. "Mi estas la knabo de 1 gardenisto."

"Do la gardenisto de la Rego estas via patro, supozeble," diris Trot.

"Ne mia patro, sed mia mastro," estis la respondo. "Mi laboras kaj la gardenisto ordonas. Kaj mi tute ne kulpis, neniel, pro tio ke Princino Gloria enamigis kun mi."

"Cu veref" demandis la knabineto.

"Mi ne komprenas la kialon," komentis Buton-Brilo, gapante la junulon.

"Kaj kiu do estas Princino Gloriaf" demandis Kap'tano Vilcjo.

"Si estas la nevino de Rego Kru-el, kiu estas sia gardisto. La Princino logas en la kastelo kaj estas la plej bela kaj dolca knabino en la tuta Omenlando. Si amas florojn kaj kutimis promenadi en la gardenoj kun siaj servistoj. Tiam, se mi laboradis pro miaj taskoj, mi kutimis mallevi miajn okulojn dum Gloras preterpasas min; sed unu tagon mi supren rigardis kaj trovis sin gapanta min per tre tenera okulrigardo. La sekvan tagon si forsendis siajn servistojn kaj, veninte al mi, komencis paroli kun mi. Si diris ke mi trafis sian koron kiel neniam iu alia junulo. Ami kisis sian, manon. Guste tiam la Rego venis cirkau angulon de la vojeto. Li batis min per sia pugno kaj ankau per sia piedo. Apost tio li kaptis brakon de la Princino kaj krude trenis sin en la kastelon."