La Birdotimigilo de Oz - Baum Lyman Frank. Страница 16
"Kiel vi enpenetris ci tiun kasitan landonf Cu vi transiris la dezerton au la montojnf"
"Dezerton," respondis Kap'tano Vilcjo, kvazau pri tiu tasko estis ec ne inde diskuti.
"Cu vere! Neniu antaue sukcesis fari tion," diris la Rego.
"Nu, estas sufice facile, se oni scias la kielon," asertis Kap'tano Vilcjo, tiel senzorge ke multe imponis la auskultantojn. La Rego movigis nekomforte en sia trono. Li multe pli ol antaue nun timis ci tiujn fremdulojn.
"Cu vi intencas longe resti en Omenlando?" estis lia sekva maltrankvila demando.
"Dependas de kiel gi placas al ni," diris Kap'tano, Vilcjo. "Guste nun mi sugestas al via Mosto ke vi ordonu prepari kelkajn cambrojn por ni en via eta kasteleto ci tie. Kaj rega bankedo, kun iom da frititaj cepoj kaj peklita tripo, nu tio placus al niaj stomakoj kaj iomete plifelicigus nin."
"Viajn dezirojn oni plenumos," diris Rego Kru-el, sed liaj okuloj ardis el inter siaj fendetoj tiel fie ke Trot timis ke eble oni venenigos la mangajojn. Obee al la ordono de la Rego pluraj el liaj servistoj forhastis por mem ordoni al la servistoj en la kastelo, kaj tuj post ilia foriro maldika oldulo eniris la kordon kaj klinis sin antau la Rego.
Tiu malagrabla persono estis vestita per ricaj veluroj, kun multaj falbaloj kaj puntajoj. Li estis kovrita per oraj cenoj, fajne prilaboritaj ringoj kaj juvelitaj ornamajoj. Li marsis per falsimponaj pasoj kaj gapegis ciujn korteganojn kvazau kredante sin multe supera al iu au ciu el ili.
"Nu, nu, via Mosto; kia informo — kia informof" li demandis, per akra, malebena voco.
La Rego malplezure rigardis lin.
"Nenia informo, Lordo Gugli-Gu, krom ke fremduloj alvenis," li diris.
Gugli-Gu malestime rigardetis Kap'tanon Vilcjon kaj malrespekte Troton kaj Buton-Brilon. Aposte li diris:
"Fremduloj ne interesas min, via Mosto. Sed Princino Gloria multe interesas — jes ja, si tre interesas!
Kion si diras, Sinjorof Cu si edzigos minf"
"Demandu al si," respondis senrespekte la Rego. "Mi jam demandis, plurfoje. Kaj ciufoje si diris ke ne.
"Dof" diris la Rego severe.
"Do," diris Gugli-Gu per ludema tono, "birdo kiu povas kanti sed rifuzas kanti estas devigenda kanti."
"Hu!" diracis la Rego. "Facile, se temas pri birdo; sed pri knabino estas malpli facile."
"Tamen," persistis Gugli-Gu, "ni devas superi malfacilajojn. La cefa problemo estas ke Gloria imagas ke si amas tiun mizeran knabon de la gardenisto, Pon. Kio se ni jetus Ponon en la Grandan bismon, via Mosto?"
"Ne utilus al vi," respondis la Rego. "Si ankorau plu amus lin."
"Domage, domage!" gemis Gugli-Gu. "Mi flanken-metis pli ol buselon da valoregaj gemoj — ciu el ili valoras pli ol rego mem — kiel donacon al via Mosto en la tago de mia edzigo kun Gloria."
La okuloj de la Rego scintilis, car li pleje amis ricon; sed la sekvan momenton li denove profunde sulkis la frunton.
"Ne utilus al ni mortigi Ponon," li murmuris. "Ni devos mortigi la amon de Gloria al Pon."
"Des pli bone, se vi povos trovi metodon fari tion," konsentis Gugli-Gu. "Cio gustigus se vi povus mortigi la amon de Gloria al tiu knabo de la gardenisto. Efektive, Sinjoro, pripensinte mi opinias ke estas almenau unu kaj duona buseloj da juveloj!", Guste tiam mesagisto eniris la korton por diri ke la bankedo jam estas preparita por la fremduloj. Do Kap'tano Vilcjo, Trot kaj Buton-Brilo eniris la kastelon kaj estis gviditaj al cambro kie bonega festeno estis elmetita sur la tablon.
"Al mi ne placas tiu Lordo Gugli-Gu," komentis Trot dum si okupadis sin per mangado.
"Nek al mi," diris Kap'tano Vilcjo. "Sed lau la paroloj kiujn ni audis mi supozas ke la knabo de 1 gardenisto ne ricevos la Princinon."
"Eble ne," respondis la knabino; "sed mi esperas ke olda Gugli ankau ne ricevos sin."
"La Rego intencas vendi sin por ciuj tiuj juveloj," komentis Buton-Brilo, kies buso estis duonplena de kuko kaj konfitajo.
"Kompatinda Princino!" gemis Trot. "Mi bedauras por si, kvankam mi neniam vidis sin. Sed se si diras 'ne' al Gugli-Gu, kaj estas firmintenca pri tio, kion ili povos farif"
"Ni ne maltrankviligu pri nekonata Princino," konsilis Kap'tano Vilcjo. "Lau mia penso ni mem ne estas tre sekuraj, pro tiu kruela Rego."
La du infanoj same opiniis kaj ciuj tri estis iom sengojaj dum la cetero de la mango.
Post ilia mango, la servistoj eskortis ilin al iliaj cambroj. La cambro de Kap'tano Vilcjo estis for ce unu ekstremo de la kastelo, tre alte, kaj la cambro de Trot estis ce la alia ekstremo, iom malalte. Kaj rilate al Buton-Brilo, ili metis lin en la mezon, tiel ke ciuj estis tiel apartaj kiel eblis. Al ili ne multe placis tiu arango, sed ciuj cambroj estis bele meblitaj kaj car ili estis gastoj de la Rego ili ne kuragis plendi.
Post la foriro de la fremduloj el la korto la Rego kaj Gugli-Gu longe konversaciis, kaj la Rego diris:
"Mi ne povas devigi Glorian edzigi vin jam nun, car tiuj fremduloj eble malebligus. Ami suspektas ke la lignokrura viro posedas grandajn magiajn fortojn, alie li ne povus esti portinta sin kaj tiujn infanojn trans la mortigan dezerton."
"Al mi li ne placas; li aspektas dangera," respondis Gugli-Gu. "Sed eble vi eraras kredante lin sorcisto. Kial ne provi lian povonf"
"Kielf" demandis la Rego.
"Alvenigu la Fian Sorcistinon. Si povos tuj diri al vi cu tiu lignokrura persono estas vulgara persono au magiisto."
"Ha! jen bona ideo," kriis la Rego. "Kial mi ne pensis pri la Fia Sorcistino antau nunf Sed tiu virino postulas rican rekompencon pro siaj servoj."
"Negrave; mi pagos sin," promesis rica Gugli-Gu.
Do servisto estis sendita alvoki la Fian Sorcistinon, kiu logis nur kelkajn kilometrojn for de la kastelo de Rego Kru-el. Dum ili atendis sin, la velkinta olda kortegano proponis ke ili vizitu Princinon Glorian por trovi cu si eble nun estas pli komplezema. Do ili ambau formarsis kune kaj trasercis la tutan kastelon sen trovi Glorian.
Fine Gugli-Gu sugestis ke eble si estas en la malantaua gardeno, kiu estis granda parko plena de arbustoj kaj arboj kaj cirkauata de alta muro. Kaj multega estis ilia kolero kiam ili cirkauiris angulon de la vojeto kaj trovis en kvieta loketo la belan Princinon kaj surgenua antau si Ponon, la knabon de la gardenisto!
Mugante pro kolero la Rego kuris antauen; sed Pon ekgrimpis trans la muron per eskalo, kiu restis en sia pozicio, kaj kiam li vidis la Regon veni li suprenkuris la eskalon kaj facile eskapis. Sed restis Gloria frontata de sia kolera gardisto, la Rego, kaj de olda Gugli-Gu, kiu tremegis pro furiozo kiun li ne povis esprimi per vortoj.
Preninte la Princinon per sia brako la Rego trenis sin al la kastelo. Li pusis sin en cambron sur la teretago kaj slosis la pordon kontrau la malfeliculino. Kaj tiu-momente oni anoncis la alvenon de la Fia Sorcistino. udinte tion, la Rego ridetis, kiel ridetas tigro, montrante siajn dentojn. Kaj Gugli-Gu ridetis, kiel ridetas serpento, car li ne havis dentojn escepte de du dentegoj. Kaj timiginte unu la alian per tiuj ridetoj la du fiuloj foriris al la Rega Konsili-Cambro por renkonti la Fian Sorcistinon.